Deze Zondag

Deze Zondag
Eneas en Tabita

Onze tijd lijdt aan verlammingsverschijnselen. Je merkt het op alle fronten. Door grote onzekerheid over de toekomst schieten we met z’n allen in een kramp. Of het nu gaat om de gevolgen van die almaar voortdurende oorlog, de schrikbarende toestanden rond Ter Apel, de impasse rond de landbouwsector of het ontbreken van moed om structurele veranderingen door te voeren waar deze crisis juist nu om vraagt. En verlamming heeft te maken met angst. Angst misschien wel om te moeten verliezen wat je hebt of waar je zeker van bent. Angst om bekende en veilige kaders te doorbreken. Ook in ons vaak eenzame individuele leven speelt die verlamming ons parten. Met als gevolg dat we stil komen te staan en afwachten zonder zelf in actie te komen.

Aanstaande zondag klinken er twee namen. Eneas, genoemd naar de Trojaanse held die van Troje naar Rome zwierf, is verlamd. Hij ligt al meer dan zeven jaar op zijn bed. Hij kan geen kant op. Zijn rusteloze bestaan is geëindigd in een verlamming. In deze Trojaanse held gaat het om een verlamde wereld. Vastgeklonken aan structuren waar op geen enkele manier meer uitgebroken kan worden.

En even verderop ligt Tabita. De kerk is haar Hebreeuwse naam vergeten en noemt haar Dorkas. Een vrouw die laat zien dat deze wereld anders kan. Toonbeeld van goede daden. Aangeraakt door het visioen van de onmogelijke mogelijkheid. Maar Tabita is dood. Er zit geen leven meer in. Het is de kerk op zijn eind. Zij heeft geen woord meer voor die verlamde wereld van Eneas.

Eneas en Tabita: een verlamde wereld en een ten dode opgeschreven kerk. Maar als de apostel Petrus zijn eerste stappen zet in de richting van die woelige volkerenwereld treft hij deze twee mensen aan. Eneas en Tabita. En door zijn verschijning gebeurt er wat. Deze twee vastgeklonken mensen worden verbonden met de opstandingskracht van Jezus. Leven breekt door gesloten kerkers. Waar verlamming is, daagt opstanding en waar doodsheid het einde lijkt, breekt nieuw leven aan.

Ondenkbaar natuurlijk. Maar hoe mooi als ook wij daardoor worden aangeraakt.

We hopen het mee te maken aanstaande zondag. Met voor het eerst onze nieuwe cantor-organist Henny Visscher. En een hele club tieners die na de dienst de zomer vaarwel gaan bowlen.

Dat de Paasgeest maar weer mag gaan waaien!

Ad van Nieuwpoort


 
terug