Deze zondag

Deze zondag
Haags ontzet

‘Je kunt een kind wel uit de oorlog halen, maar hoe haal je de oorlog uit een kind?’ Het is de bekende, maar indringende slogan van een van de vele hulporganisaties voor oorlogsslachtoffers. Hoe waar. Je kunt wel uit een benauwde situatie zijn gered, maar soms blijf je je leven lang nog de stemmen, de geluiden, horen. Ze bepalen je leven.
Bij de mens die Jezus in het verhaal van komende zondag ontmoet, loopt er een heel leger door zijn ziel te stampen: ‘Legioen’ zegt hij te heten, want gekte en wanhoop kennen vele vormen en stemmen. Hoe herkenbaar. Niet alleen in de verhalen van vluchtelingen uit oorlogsgebieden, maar ook in onze kleine, stadse levens: welke ‘legers’ marcheren er door onze zielen, hoezeer zijn we ‘bezet’ door al die stemmen uit het verleden, of eigen angsten, obsessies? Voortgedreven door verwachtingen, van anderen of van onszelf?
Op weg naar Pasen gaat Jezus het gevecht aan met dat hele legioen dat in die mens huist: als Mozes tegen het hele leger Egyptische slavendrijvers, zo spreekt ook Jezus tegen die bezettingsmachten in. Al die stemmen, al die angsten en obsessies stuurt hij het water in, en net als dat leger van slavendrijvers gaan ze kopje onder. Ze leggen het loodje, door dat liefdeswoord van de Messias – die man Gods die eenvoudigweg vroeg naar zijn náám: Wie ben je? Hoe heet je?
Een vraag die alles zo maar op z’n kop kan zetten. Maar niet iedereen is er blij mee, met zo’n rabbi die morrelt aan de bestaande orde. In plaats van dankbaarheid volgt er een uitzettingsprocedure: of Jezus alsjeblieft maar weer wil gaan. Het is een prelude op wat nog komen gaat: voorbode van alle woede en onvrede die zich straks op hém zal werpen. Ten dode toe, kopje onder…

Aanstaande zondag reizen we mee naar het land van de Gerasenen om ons even te laten ‘ontzetten’ uit alles wat ons bezet. Om weer een beetje mens te worden.

Mirjam Elbers
 
terug