Deze Zondag
 Een speer en een waterkruikje Leven wij uit angst of uit vertrouwen? Als wij ons bestaan afpellen tot de kern, is dit misschien wel de belangrijkste vraag die wij onszelf en elkaar kunnen stellen. Het maakt nogal wat uit of wij de keuzes in ons leven nemen vanuit angst of vanuit vertrouwen. Het is een verschil van dag en nacht, van leven en dood. We zien deze dagen om ons heen en misschien ook wel in onszelf hoe op tal van fronten de angst regeert. We zijn eindeloos aan het reguleren en verzekeren om te voorkomen dat dingen misgaan. We zien dat bij onze overheid, we zien het in de zorg, in het onderwijs en het is ook in onze eigen haarvaten gaan zitten. En als we niet uitkijken zetten wij onszelf en elkaar gevangen in die angst en ontbreekt elke ruimte voor het ontspannen leven in vertrouwen. Die angst regeert ook in het hart van Koning Saul. In het verhaal van Samuël ontmoeten we een Koning die er helemaal door is geobsedeerd. Alles wat hij doet en zegt, komt voort uit angst. Maar we zien het pas scherp door de bril van die gezalfde David. David ontmaskert Saul doordat hij leeft in vertrouwen. We zien een wereld van verschil. En daarom wil Saul ook van die David af. Hij weigert in die spiegel te kijken. David vindt Saul in een spelonk. Hij slaapt. Hij kan niet meer. Het wil hem maar niet lukken David te doden. Daar ligt die angstige koning. Totaal kwetsbaar. En bij zijn hoofdeinde staat zijn speer in de grond gespietst. De speer waarmee hij David wil doden. En daarnaast een kruikje water. Teken van leven. David zou hem nu in één beweging kunnen doden. Maar hij doet het niet want hij is David. Het enige wat hij doet is: hij pakt Sauls speer en dat waterkruikje. Teken van de dood en van het leven, van een leven in angst en van een leven in vertrouwen. En als hij de volgende dag Saul ziet, houdt hij die speer en dat kruikje omhoog. Wat wil je nou, Saul? Leven in angst of waag je het met de belofte? Die speer en dat waterkruikje worden ons komende zondag voorgehouden. Om gaandeweg dat land van de angst uit te trekken en op weg te gaan naar een land waarin we kunnen ademhalen. In die richting zetten we ook twee kleine mensjes, Maya en Daniel, als wij hen in dat perspectief opdragen aan hem die ons in ruimte heeft gezet. Ad van Nieuwpoort | ||
| terug | ||
.jpg)
.jpg)
.jpg)