Deze Zondag

Deze Zondag
Geen vroom kluitje

Waar kun je nu eigenlijk van op áán? Op wie kun je vertrouwen? Het is een hoogst actuele vraag in onze samenleving, waar we in verschillende vertrouwenscrises tegelijk zitten – en ook in je persoonlijke situatie kan dat een dringende vraag zijn: wat is waar, wie is er betrouwbaar?
Dat is verrassend genoeg dus ook de hamvraag in de aloude teksten van de bijbel: niet zozeer om een abstracte ‘waarheid’ gaat het, maar om betrouwbaarheid. Van wie kun je op aan: de farao of Mozes? De keizer of Jezus? Thomas, een van de leerlingen van Jezus, heeft Pasen gemist. Hij zat waarschijnlijk elders – misschien wel bij de mensen die het ook een beetje hebben opgegeven met al die ronkende teksten en mooie beloften. En daarom vertrouwt Thomas de mooie verhalen van de andere leerlingen nauwelijks. Mooipraterij waarschijnlijk, zo denkt hij.

En daarom worden we op de zondag na Pasen zo met onze neus op vlees en bloed gedrukt. Net zoals de schilder Giovanni Galli (1585-1651) de kijker hier ook op nogal lugubere wijze in de rol van Thomas dwingt. 'Lijdensporno' noemen sommigen dat – en dat begrijp ik wel. Moet het hier nu over gaan, terwijl we nota bene net van dat mooie, lente-achtige verhaal van Pasen vandaan komen? Maar Thomas wil die wonden zien. Zou het kunnen zijn dat Thomas er zeker van wil zijn, dat dat hele Paasverhaal inderdaad echt begonnen was omwille van lijdende, gewonde mensen? Om mensen die op niemand meer vertrouwen? Die niks hebben aan een ‘harmonie der sferen’, aan meditatie of prachtige ideeën over het goede, ware en schone? Hij neemt geen genoegen met zoetsappige vroomheid of verinnerlijkte spiritualiteit. Hij wil zeker weten dat de wereld met haar wonden niet uit het oog wordt verloren.
Zondag een dienst voor wie net als Thomas niet met een vroom kluitje het riet in wil worden gestuurd. Hartelijk welkom in de Duinzichtkerk!

Mirjam Elbers
 
terug