Deze zondag

Deze zondag
Daarover gaat het misschien wel komende zondag in dat oerverhaal over Abram. Abram is bezorgd. Ooit ging hij vol vertrouwen zijn weg. Maar hij is het kwijt en kan niet slapen. Boze dromen overvallen hem. Eenzaam zien we hem in zijn dromen roofvogels wegjagen. De zweetdruppels staan op zijn voorhoofd.

Maar dwars daardoorheen is er ook een stem. Een stem die hem maar niet loslaat. Een stem die zegt: ‘Vrees niet, Abram. Ik ben je schild’. Maar waar dan? En hoe dan? Abram lijkt uit zijn bezielde verband te zijn gevallen. En daarom moet hij weer helemaal van voren af aan beginnen. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Hoe weet ik dat ik niet alleen ben? Dat er iemand is die voor lief neemt mijn zorgen en mijn onvermogen om te vertrouwen?

En zonder dat Abram het in de gaten heeft krijgt, wordt er een verbond met hem gesloten. Een verbond dat onverbrekelijk is en dat zijn dienst zal doen in de tijd die komen gaat. Een trouwverbond in de handen van iemand die hem liefheeft tot in de dood.

En zo wordt zijn zorg getransformeerd in hoop. We snakken ernaar deze dagen. Dat er andere tijden aanbreken. Voor onszelf, voor ons land en voor onze wereld.

Graag tot zondag!

Ad van Nieuwpoort
terug