Deze zondag

Deze zondag
Terwijl de stokoude Abraham en Sarah bezig waren het licht uit te doen, gaat het ineens aan. In het adventsverhaal van Tora wordt, als niemand het meer verwacht, de zoon geboren die de lach moet brengen in een toekomstloze, uitgebluste wereld. Wat daar gebeurt, is net als de opstanding uit de doden niet te geloven: een zoon verschijnt uit een verdorde moederschoot. ‘Allen die het horen, lachen met mij’, zo roept de oude Sarah.

Maar als er dan gelachen wordt door die andere zoon van Abraham, gaat het mis. Sarah wil de bevrijdende lach voor zichzelf houden. Ze wil de lach niet delen en jaagt Hagar met haar zoon Ismaël de doodswoestijn in. Ze kan het gelaat van de broeder van Isaak niet aan. Ze vergeet dat zij geroepen is om tot een zegen te zijn van alle mensen op de aarde. Ze vergeet dat zij geroepen is om het leven van die ander mogelijk te maken. 

Terwijl Sarah haar blik afwendt, hoort de hemel het wenen van die stervende zoon van Hagar. Die lach is niet exclusief, maar inclusief bedoeld voor alle mensen die hunkeren naar licht, liefde en vrede. Opdat lachen zullen zij die wenen. Niet alleen Isaak is de zoon van de toekomst, maar ook Ismael. Die ander die wij vergeten, die wij beschouwen als de ongewenste vreemdeling.

Advent is het feest van de broeder- en zusterschap. En dat vieren we aan de Tafel van de Uittocht, met prachtige adventsmuziek en met medewerking van onze Duinzichtcantorij onder leiding van onze nieuwe cantor Erjan van der Velde.

Ad van Nieuwpoort


 
terug