Deze zondag

Deze zondag

Zondag 13 juni 2021, derde zondag van Pinksteren
 
Aan den lijve

Met een mooi moreel kompas alleen red je het niet. Die bevrijding moet aan den lijve ervaren worden. Het moet in je lijf gaan zitten. In je hoofd en in je hart. En ook daar waar je potentie zit. Het moet een manier van leven worden. Anders wordt het een mooi domineesverhaaltje in dienst van de koopman die alleen maar uit is op gewin. Als je zelf de bevrijding niet geproefd hebt, hoe kan je dan een bevrijder van mensen worden?

Daarover gaat dat wonderlijke verhaal in het boek Jozua dat meestal wordt overgeslagen. Voordat het veelbelovende land kan worden betreden, moet er eerst een besnijdenis plaatsvinden. Laten we dat vooral niet al te letterlijk nemen. Dat eendimensionale leven dat neigt naar verslaving aan van alles, moet besneden worden. De apostel noemt het zelfs de besnijdenis van het hart. Willen we niet steeds terugvallen in de benauwde smaadpatronen van Egypte, zal ons gesloten leventje opengebroken moeten worden. Pas dan ontdekken we dat het leven een geschenk is en dat we vrij gemaakt zijn om tot onze bestemming te komen.

Dat volk is als die verlamde man in het evangelie die al achtendertig jaar wacht op een medemens. Een verloren leven lijkt het. Alles voor niets met de dood als bestemming. Maar dan is daar dus iemand die deze verlamde man aanspreekt en hem wegtrekt bij dat leven dat alleen maar gaat over de vraag wie de eerste is. Dat Egyptische slavenbestaan. Een stem van liefde besnijdt zijn verlamde leven. En hij staat op. En hij wandelt het nieuwe leven in.

En zo zien we dat geknechte slavenvolkje opstaan om het leven te omhelzen. Het leven zoals het is bedoeld. Het echte leven samen met al die anderen die ook zo smachten naar bevrijdingsadem.

Dat volkje, die verlamde man. Misschien zijn wij het wel. Op weg naar een nieuwe tijd. We gaan het meemaken aanstaande zondag. Op hoop van zegen. En met de verrassende celloklanken uit Brazilië. Met steeds wat meer mensen.

Ad van Nieuwpoort
 

terug