Deze zondag

Deze zondag
Tegengif tegen de kaalslag

En weer wordt er een spaak in het wiel van ons dagelijkse leven gestoken. Dat onbeheersbare virus gaat zijn ongekende gang. En we voelen aan alles: hier zullen we mee moeten leren leven. Maar tegelijk stelt ons dit ook voor de meest existentiële vragen. Wat is vrijheid als mijn individuele keuze het samenleven belemmert? En wat is voor ons echt onopgeefbaar?  Waar kunnen we niet buiten? Bijna twee jaar geleden gingen we die vragen nog geïnspireerd aan. Maar aan alles en iedereen merken we dat er een mentale kaalslag heeft plaatsgevonden. Een kaalslag die overigens al veel langer sluimerde.

In het verhaal van aanstaande zondag wordt er gesproken over een hongersnood in het beloofde land. En die honger waarover het gaat is meer dan alleen een fysieke honger. Als het over honger gaat in bijbelverhalen, gaat het ook altijd over een mentale, een geestelijke honger. Een kaalslag die maakt dat mensen op drift raken.

Een gezin uit Bethlehem, Broodhuis vlucht weg. De route wijst in de richting van Egypte, dat slavenland waar nauwelijks adem kon worden gehaald. Maar met deze vlucht gaat het van kwaad tot erger, zo blijkt. Dat heb je wel vaker als je ergens voor wegvlucht. Want veel blijft er van dat gezin niet over. Een vader met zijn twee zonen sterven en laten Naomi, de enige vrouw, berooid achter. Geen enkele reden voor hoop en nieuw elan. Alles is haar afgenomen, zo lijkt.

Maar dan is daar die ene schoondochter. Een Moabitische vrouw die gezien haar afkomst geen best imago heeft. Maar in haar gaat het licht aan in dit donkere verhaal. Heus adventslicht. Rut gaat niet voor haar eigen individuele vrijheid maar staat in voor het collectief, voor het samen. Ze weigert van de zijde van Naomi te wijken.

In de kaalslag van de tijden is daar uit totaal onverwachte hoek een stem die zegt: ik zal met jou gaan. Ik laat jou niet alleen. Jouw volk is mijn volk, en jouw God is mijn God. Zelfs de dood zal geen scheiding maken tussen jou en mij…

Wie zegt dat? Wie waagt dat te zeggen? Is het een stem uit de hemel? Is het degene die wij God noemen? Nee, het is een vreemdeling die ons uitlegt hoe het hopeloze tij te keren.

Aanstaande zondag. Op anderhalve meter maar wel samen. Met een startend Kinderkoortje en troostende vioolengeltjes. Tegen de klippen op steken we de eerste adventskaars aan.

Tegengif tegen de kaalslag.

Ad van Nieuwpoort
 
terug