Deze Zondag

Deze Zondag
Oculi

Ineens was ze daar. In het best bekeken journaal van Rusland. Marina. Een moeder van twee kinderen en zelf jarenlang werkzaam achter de schermen van de Russische staatstelevisie. Ineens stond ze daar met haar boodschap: ‘Stop de oorlog! Geloof de propaganda niet, ze liegen je voor’. Vele miljoenen Russen zagen voor het eerst iets van protest tegen een stilgehouden oorlog. Marina overwon haar angst. Met gevaar voor eigen leven. Maar ze deed het. Een moedige moeder die een poging waagt het oorlogstij te keren. Als een profeet stond ze daar. Om te zeggen wat er echt aan de hand is. Om op te komen voor de confronterende waarheid.

Aan haar moet ik denken bij het verhaal van aanstaande zondag. De koning van Aram valt zomaar weer het beloofde land binnen. Zo’n roofpartij is blijkbaar van alle tijden en alle plaatsen. In het geheim voorbereid met zijn ja-knikkers. Misschien wel onder het mom van ‘oefeningen’ om daarna tot een groot bloedvergieten over te gaan. Niemand heeft het in de gaten. Behalve de profeet. Hij hoort en ziet wat er echt gebeurt. Hij laat zich niet in slaap sussen. De profeet is wakker en ziet dat waar iedereen voor wegkijkt.

Maar de profeet kijkt niet met de ogen van de angst. Hij kijkt met de ogen van hoop. Met de ‘Blick der Erlösung’, zou Walter Benjamin zeggen. Hij ziet meer dan alleen de feitelijke werkelijkheid. Hij kijkt dwars door al die tanks en kanonnen heen en weet: het woord van liefde is sterker dan wapengekletter. Is sterker dan de dood.

Die profetische blik tilt hem uit boven zijn angst en maakt dat hij doet wat niemand voor mogelijk houdt. Hij dekt de tafel voor zijn vijanden en gaat met hen eten en drinken. Een betere manier om van je vijanden af te komen is er niet.

Dat zien wat de profeet ziet, dáár gaat het om. Kijken met de ogen van de hoop. Dan zou het zomaar kunnen dat je dingen gaat doen die je niet voor mogelijk hield. Net zoals Marina.

Aanstaande zondag: oculi. Dat onze ogen opengaan en het Pasen wordt…

Ad van Nieuwpoort
 
terug