Deze Zondag

Deze Zondag
Veerkracht

Ze was helemaal niet zo’n stoere vrouw. Ze dook eerder weg als haar iets gevraagd werd. Sommigen noemden haar onzeker en instabiel. Tot het moment dat ze ziek werd. Toen er helemaal geen perspectief meer was en iedereen de hoop had opgeven, stond ze op. En kwam ze aan het licht als een buitengewoon veerkrachtige vrouw. Tot verbazing van iedereen. Veerkracht. Psychologen omschrijven het als het vermogen om persoonlijke crises goed het hoofd te kunnen bieden. Maar de vraag is waar je dat vermogen vandaan haalt. Hoe versterk je je eigen veerkracht en de veerkracht van anderen? Ik kijk met bewondering naar al die mensen die zich niet weg laten schoffelen door wat hun overkomt. Ook deze dagen in de Oekraïne. Wat is het? Veerkracht? Draagkracht?

Het Exodusverhaal van aanstaande zondag nadert zijn hoogtepunt. De berg Sinaï komt in het vizier. Ze hebben al een woestijntocht van drie maanden achter de rug. Om van een slaaf te worden tot een vrij mens is geen sinecure. Dat doe je niet even. Basisvertrouwen is er niet zomaar. Dat heeft tijd nodig. En pas als er wat vertrouwen is gegroeid komt er ruimte voor veerkracht.

Onder die heilige berg is daar ineens een stem die het allemaal voor hen samenvat. ‘Ik heb je op adelaarsvleugels gedragen’, zo zegt die stem. Iemand heeft jou weggedragen uit de benauwdheid vandaan om je in de beschermende geborgenheid van de liefde te brengen. Dat is de weg waarop je gezet bent. Er is een draagkracht. Niet zozeer in jezelf maar in hem die jou zijn geliefde noemt. En die draagkracht heeft maar één doel. Dat je zelf leert vliegen als een vrij mens.

Je wordt gedragen tot veerkrachtigheid. Dat is het idee. Als je weet van die vleugels, dan red je het. Dan ontstaat zoiets als vertrouwen en veerkracht. Als je weet dat je niet het eigendom bent van de slavendrijvers en de slavenmoraal, maar van hem die jou heeft bevrijd.

Daarbij blijven. Je daarvan niet af laten leiden. Dat is jouw redding. Dan leer je leven als een getroost mens met veerkracht.

We gaan ervan zingen en van eten. Voor het eerst weer sinds lange tijd. Met uittochtsbrood en wijn. Samen met onze vrienden aan de andere kant van het Haagse Hout en met onze broeders en zusters uit Leipzig.

Ad van Nieuwpoort
 
terug