Deze Zondag
![]() Bevrijding uit eendimensionaliteit Hoezeer kan een mens gevangen zitten in een eendimensionaal bestaan? Zo opgesloten dat elke ontvankelijkheid is platgeslagen. Het enige waarnaar hij zoekt is de bevestiging van eigen standpunten en denkwijzen. Andere visies worden als bedreigend ervaren. Hoe eenzaam kan zo’n bestaan worden? Zozeer zelfs dat iemand helemaal zichzelf helemaal kwijtraakt en voorbij leeft aan zijn roeping. Omdat hij niemand anders toelaat. En dus elke mogelijkheid tot een kritische spiegel wordt weggewoven. We zien het om ons heen. Ook in onszelf. En ook in onze gepolariseerde samenleving heden ten dage. Of je nou woke bent, big spender, boer of milieuactivist. Wat heb je nodig om daaruit bevrijd te worden? Hoe worden we weer ontvankelijk? Daarover gaat het in het verhaal van die grote apostel Saulus. Hij is bevangen door agressie tegen elk idee dat anders is dan het zijne. Hij is er helemaal door geobsedeerd. Totdat er ineens een vreemde stem klinkt op zijn levensweg. Een stem die resoneert uit de boeken van de profeten. Zoals de alternatieve koning David koning Saul toeroept, zo wordt nu ook die razende Saulus geroepen. ‘Saul, Saul, wat vervolg je mij’? Met dat jij alleen maar ronddraait in je eigen kringetje, ontloop je de liefde die jou heeft liefgehad. Daar ligt de apostel. Ter aarde geworpen. Ineens is daar licht. Licht dat laat zien hoe duister en eenzaam zijn eendimensionaliteit feitelijk is. Hij vindt zomaar Jezus op zijn weg. Bevrijder is zijn naam. Bevrijder van de banden die hem verhinderen te worden die is. En hij wordt opgeroepen om op te staan en te gaan naar hen die hij zo graag had bestreden. Deze stem brengt mensen samen die doodsbang zijn voor elkaar. Te midden van alle vijandsbeelden is daar ineens iemand die tegen die blinde Saulus zegt: Broeder! Doordat hij is bevrijd uit zijn kleine oogklepwereldje is er ineens een gemeenschap. Mensen om hem heen die totaal anders denken en leven, maar wel mensen die weten wat het is om medemensen te zijn. Met deze roeping luiden wij zondag de grote zomer in. Puur tegengif in een tijd waarover wij ons hart vasthouden. Met verlichtende vioolklanken en troostvolle liederen. Hard nodig deze dagen! Ad van Nieuwpoort | ||
terug | ||