Deze Zondag

Deze Zondag
Dromen voor magere tijden

Durven we nog te dromen tegen de werkelijkheid in? Onze agenda voor de komende winter staat bol van zorgen. Hoe zal het gaan met onze energievoorraden? Hoeveel nieuwe armoede zal aan het licht komen? Hoeveel faillissementen staan er op stapel? Zal Europa haar rug recht kunnen houden tegen een agressor die enkel op verdeeldheid uit is? Ook in ons persoonlijk leven merken we het nu al. ‘Eerst maar eens zien hoe we de winter doorkomen’, zei van de week iemand die zijn plannen voor zijn toekomst in de ijskast zette. In onzekere tijden zet je liever geen nieuwe stappen en hoop je te houden wat je hebt. Als je tenminste aan de goede kant van de wereld woont. In zo’n tijd komt de droom in de knel. Eenvoudigweg omdat daar geen ruimte voor is.

In het verhaal van Jozef wordt gedroomd. Niemand zit erop te wachten. Zijn broeders worden bezet door het conflict met elkaar. Zijn bezig met hun survival of the fittest. Ze staan voor een verdeelde wereld, gevangen in onmin en haat. De broederschap is ver te zoeken. De ander wordt niet als naaste gezien, maar als tegenspeler, als bedreiging. En te midden van die spanningen staat er eentje op die boven zichzelf uit droomt. Heel ergerlijk. Hij heeft nog een koningsmanteltje om ook. Wat denkt hij wel niet?

Maar wie het verhaal een beetje kent, weet dat Jozef de grote verschilmaker zal blijken te zijn. Hij die het land van de dood zal weten om te vormen tot een land van leven. Een land dat in staat zal blijken de magere crisisjaren aan te kunnen. Een bron van leven voor een hongerende wereld. Een land waar broederschap kan worden hervonden. Hij droomt ervan zonder dat hij er om gevraagd heeft. Hem wordt een toekomstperspectief geschonken waar niemand aan wil. Hij roept de haat van zijn broeders over zich af. En daarom wordt hij net als Jezus in de put van de dood geworpen.

Maar het mooie is: zijn droom kan niet ongedaan gemaakt worden. Die zet zich door ondanks alle weerstand. Daarover gaat het de komende weken. En het mooie is dat ook in onze Duinzichtkerk er zomaar weer zo’n zeven mensen opstaan die hun tijd willen geven aan die droom. Heel bemoedigend. We gaan het vieren op onze gemeentezondag. Met de ontroerende droomliedjes van Niki Jacobs en een feestelijke lunch op ons zonnige kerkplein.

Om die droom wakker te houden, daarom. Kome wat komt!

Ad van Nieuwpoort
 
terug