Zeer welkom weer bij ons volgende Duinzichtgesprek aanstaande zondag 11 december met psychiater en schrijfster Esther van Fenema. Esther van Fenema schreef recentelijk het inmiddels al veelbesproken boek ‘Het verlaten individu. Waarom voelen wij ons zo leeg?’. ‘We worstelen met tal van psychische klachten die veelal terug te voeren zijn op het gebrek aan zingeving’, zo stelt Fenema. ‘Dat nare gevoel proberen we te dempen door excessief te consumeren en te ‘genieten’, waardoor we ons steeds leger gaan voelen en in een negatieve, vicieuze cirkel terechtkomen’, zo voegt zij daaraan toe. ‘Misschien komt het wel omdat wij ons hebben teruggetrokken uit groepsverbanden en de individualiteit heilig hebben verklaard’. Over dit uiterst urgente thema zal Ad van Nieuwpoort op zondag 11 december met haar spreken. U kunt daar bij zijn met, zoals u van ons gewend bent, uw eigen vragen. 

Esther van Fenema (1970) heeft een vrijgevestigde praktijk voor high performers, wordt regelmatig gevraagd als opiniemaker en is columnist voor Medisch Contact, Trouw en de Volkskrant. Ad van Nieuwpoort (1966) is sinds ruim twee jaar predikant van de Haagse Duinzichtkerk. 
 
Zondag 11 december aanstaande van 16 – 17.30 uur in de Duinzichtkerk, Van Hogenhoucklaan 89. Met na afloop boekverkoop, signeren en Meet & Greet. Met Koen van der Linden aan de vleugel. Toegang: uw gift.

Meer info: 070 3245778

Kijk hier het Duinzichtgesprek terug

Op zondag 20 november ging Ad van Nieuwpoort in gesprek met Rosanne Hertzberger in het kader van de Duinzichtgesprekken. Het hoofdthema van de middag was 

Geloof in de wetenschap

De regen die middag heeft een groot getal toehoorders niet weerhouden de Duinzichtkerk te vullen. Allen nieuwsgierig naar wat Rosanne Hertzberger, microbiologe, schrijfster en NRC-columniste, zou gaan zeggen. Haar columns zijn immers vaak dwars, kritisch en prikkelend. Ze kiest voor optimisme. Ze is Joods maar heeft ervoor gekozen antisemitische dreigingen niet te voelen. Ze vindt haar vak, microbiologie, fascinerend omdat het leven om chemie draait. Rosanne beoefent het vak één dag in de week; daarnaast schrijft ze en neemt ze deel aan maatschappelijke debatten waarbij de wetenschap betrokken is.

Ad vraagt: als we niet in de wetenschap geloven, wat dan wel? Rosanne meent dat je niet van een vertrouwenscrisis kan spreken. Zeker, er is veel desinformatie, maar de wetenschap wint ondanks alles. Natuurlijk moet je niet ongerechtvaardigd hoog vertrouwen in de wetenschap hebben (ze staaft dit met voorbeelden uit het Covid-beleid van de regering, haar vak als het gaat om virussen en besmetting). Ze is niet altijd even betrouwbaar. Je kan er je eigen gelijk mee bewijzen. Je kan er van alles mee beïnvloeden, zoals levensstijl en overheidsbeleid. We misbruiken soms de wetenschap (zoals in de stikstofdiscussie).

Daarom moeten we kritischer kijken. Wetenschap is toe aan vernieuwing. Meer zaken als peer review, elkaar checken, kennis delen, kritische zelfkennis, uit de tunnelvisie komen, andere wijsheid zoeken, zijn nodig. Naar aanleiding van de klimaatconferentie licht ze dit toe: ze mist de inbreng van de fossiele industrie in het publieke debat juist omdat naar haar mening fossiel de transitie te zeer vertraagt. Geluid en tegengeluid zijn essentieel.
 
Haar slotakkoord is dan ook: hoed je voor te veel specialisme in je lekkere bubbel, leve het generalisme. Wetenschap, kom uit je warme bad en zoek andere inzichten uit verschillende vakgebieden op. Zo kom je dichter bij wat waar is.
    
Meer info:www.duinzichtkerk.nlvoor vragen: 070 3245778

Kort verslag van het Duinzichtgesprek van Ad van Nieuwpoort met Jan Anthonie Bruijn, voorzitter van de Eerste Kamer, op zondag 16 oktober 2022 in de Duinzichtkerk.
Kijk- en luister hier het hele gesprek terug.

Met mooie pianomuziek gespeeld door Reinout Jongsma wordt het interview ingeleid. Het gesprek draait om de vraag: is ons land nog bestuurbaar? En dan die ruwe en onbetamelijke omgangsvormen, wat moeten we daarmee?  Vragen die bij vele, niet in de politiek ingevoerde gewone mensen leven en hen doen afkeren van de politiek.
Bruijn benadert deze vragen enerzijds vanuit zijn persoonlijke drijfveer in de parlementaire democratie voor de gehele samenleving werkzaam te zijn, en anderzijds vanuit de parlementaire historie. Versplintering in zo vele fracties, verhoging van de kiesdrempel, zelfs slechte omgangsvormen zijn in zekere zin van  alle tijden. Als voorzitter van een volksvertegenwoordigend orgaan moet je telkens op de punt van je stoel zitten om de grenzen van het betamelijke te bewaken. Natuurlijk is dat zorgelijk, maar het Reglement van Orde geeft de vergadervoorzitter voldoende houvast. Bruijn is niet voor limitering van het aantal fracties. Het wezen van de democratie is dat een ieder een politieke partij moet kunnen oprichten en bovendien: wat vandaag een splinter is kan morgen een grote fractie zijn en omgekeerd.
 
Wat vindt Bruijn van alle politieke schandalen, zoals de toeslagenaffaire, Groningen, stikstof, asielopvang enz? Heeft dat te maken met de onbestuurbaarheid van ons land? Bruijn betwist dat. De Eerste Kamer behandelt 300 wetsvoorstellen per jaar en kijkt terdege naar de uitvoerbaarheid, maar je moet naar zijn mening het aantal mislukkingen relativeren. Veel gaat wel goed. Wat niet wegneemt dat de politicus zich de mislukking  behoort aan te trekken en er lering uit moet trekken.
Dit gebeurt ook. Bruijn vindt daarom dat Nederland intensief en goed wordt bestuurd. Als er maar voldoende vertrouwen in de politiek bestaat dat crises worden overwonnen. Uiteindelijk bestaat dat vertrouwen.

Wat Bruijn wel kwetsbaar acht is dat de hele politiek zwaar rust op politieke partijen, waarvan de aanhang steeds zwakker wordt. Het is zaak de jongere garde op te roepen politiek actief te worden. Nadenken dus over hoe het in de toekomst moet. Meer politiek debat digitaliseren, het Huis van Thorbecke herinrichten nu Europa zo belangrijk geworden is? Actief zoeken naar nieuwe wegen om  mensen te interesseren in de politiek.

In het vragenrondje komt de vraag op: moet de Eerste Kamer niet prominenter in het nieuws zijn over haar hoofdtaak, nl de bewaking van de kwaliteit van wetgeving? Bruijn: ja, en ook om de levende democratie daadwerkelijk te tonen. Maar die kwaliteitstoets van de wetten blijft de hoofdtaak van de Eerste Kamer en er is zijns inziens eerder behoefte aan een Derde Kamer dan aan slechts één Kamer der Staten-Generaal.

Bruijn’s verhaal is er een van het positieve: niet alleen de mislukkingen zien of zorgen hebben (die er allemaal zijn en waaruit we moeten leren). Relativeren en kennis van de parlementaire geschiedenis veraangenamen het politieke en publieke debat.

Jan Suijver
 

Duinzichtgesprekken: Ad van Nieuwpoort in gesprek met Barbara Baarsma op zondag 18 september 2022.

Felle buien die zondagmiddag, maar toch een volle kerk die geinteresseerd is in Groene Groei, de titel van het boek van Barbara Baarsma. Het gesprek wordt prachtig ingeleid met pianomuziek van Martijn Pranger.

   Baarsma, als econome verbonden aan de Rabo-bank en hoogleraar toegepaste economie aan de UvA alsook veelgevraagde deelneemster aan het publieke debat, introduceert zichzelf door te zeggen dat zij geen politieke standpunten bepleit, maar met economische feiten een bijdrage wil leveren aan het debat over de maatschappelijke uitdagingen. Er is behoefte aan feiten en kennis, zodat men beter kan oordelen.

   Op de vraag van Ad hoe de politiek reageert op die waaier aan uitdagingen antwoordt Baarsma dat ze op zichzelf respect heeft voor de oplossingen (zoals de bestrijding van de armoede als gevolg van de energieprijzen, het integraal zorgakkoord), maar dat die te veel “pleisters plakken” zijn. Het grote verhaal ontbreekt. Dit komt enerzijds door het korte-termijn-denken van de overheid, zelden verder dan vier jaar, terwijl grote vraagstukken een lange-termijn-benadering vragen,  maar anderzijds en misschien wel vooral door de vertrouwenscrisis die de politiek op dit ogenblik kenmerkt.

   Hoe keer je die, vraagt Ad. Lange adem. Hiervoor zijn leiderschap en moed nodig. Moeilijke boodschappen aan het electoraat overbrengen (inleveren, minderen, andere levensstijl) en niet gefocust zijn op politiek gewin bij de volgende verkiezingen. Politieke idealen op de langere termijn. Nog niet eens zoveel langer. Hoe betalen we onze welvaart in 2040 als tegenover twee AOWérs één werkende staat? Baarsma keert zich overigens tegen te veel pessimisme en doemdenken. Anders dan de sociale media doen geloven is er een grote zwijgende meerderheid die constructief nadenkt en werkt aan oplossingen voor de toekomst.

   In haar boek Groene Groei betoogt Baarsma dat groei nodig is om onze publieke voorzieningen op peil te houden. Dus ook groei in de belastingopbrengsten. Groene groei met duurzame investeringen en een bedrijfsleven dat zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid kent. Op een vraag of haar eigen bank dat voldoende doet – die zou immers teveel niet-groene investeringen in de agrarische sector zouhebben gestimuleerd – merkt Baarsma op dat de Rabo “net de samenleving” is, 40000 medewerkers met verschillende opvattingen. Toch is de bank wel degelijk op de goede weg; alleen vindt zij  dat het sneller zou moeten.

  Heel veel vragen. Twee die u het meest interesseren. Als Baarsma minister van financien zou zijn, zou ze als eerste het belastingstelsel aanpakken: arbeid minder, rendement uit vermogen meer belasten, minder ingewikkeld en meer stimulansen die het bedrijfsleven sterker de groene kant op sturen. Over al dan niet doorgeschoten marktwerking (bij de zorg) vindt zij dat je niet moet generaliseren. Hangt erg af van de desbetreffende markt. Een goede mix tussen een sterke overheid en een sterke overheid, daar komt het op aan.

   Zij besluit met een citaat uit een toespraak van Roosevelt die een samenvatting van deze samenvatting is: veel critici staan wel te brullen langs de lijn, maar de goede politici doen hun best, tonen moed en kijken verder dan hun electorale neus lang is.

Jan Suijver

Een buitengewoon verhelderend gesprek, afgelopen zondag 22 mei, met voormalig minister van Buitenlandse Zaken en secretaris-generaal van de NAVO Jaap de Hoop Scheffer in een drukbezocht Duinzichtgesprek.

Over de historische achtergronden en de mogelijke ‘way outs’ van de oorlog in Oekraïne.

Kijk hier het Duinzichtgesprek terug
 

Hoezeer nepnieuws, zeker over oorlogen, van alle tijden is, toch is er geen reden tot wanhoop. Zolang wij met ons gezond kritisch verstand op onze hoede zijn voor klakkeloze acceptatie van valse waarheden én dankzij de vele uitstekende journalisten is er genoeg tegenwicht tegen nepnieuws. Niettemin dient een meer dan ooit  verhoogde waakzaamheid, ook voor de democratische rechtsstaat, te zorgen dat dit tegenwicht stand houdt. Zo schrijft Jan Suyver naar aanleiding van de laatste Duinzichtgesprek-aflevering met Pien van der Hoeven. 



Kijk hier het Duinzichtgesprek terug

‘Zal deze oorlog tot een eind komen als wij maar eindeloos blijven bewapenen?’ Deze vraag durven te stellen, ook daarover gaat het.

Een zeer verhelderende en noodzakelijke avond, gisteren in de Duinzichtkerk met Rob de Wijk. Over de kracht van Europa en over hoe waarden kunnen worden uitgedragen. Is Europa een speler of slechts een speelbal?

Kijk hier het gesprek tussen Ad van Nieuwpoort en Rob de Wijk terug.