Muren

Overal in de wereld werpen mensen muren op. Muren om de eigen rijkdom te beschermen. Muren om opgebouwde zekerheden veilig te stellen. Muren die het gevoel van vrijheid moeten geven. Muren die het vreemde buitensluiten. Muren van verdeeldheid. Maar ook muren tussen mij en die ander. Muren waarachter ik mij kan verschuilen. Muren, opdat ik maar niet het achterste van mijn tong hoef te laten zien. Muren worden gebouwd waar het vertrouwen ontbreekt en de angst regeert.

Aanstaande zondag lezen we in het profetenboek Jozua het verhaal van de ommuurde stad Jericho. Niemand kan eruit. Niemand kan erin. Alles zit potdicht. Er is geen beweging in te krijgen. De lockdown is compleet. Wat het veelbelovende land had moeten zijn, blijkt een totalitair systeem waar je niet meer in of uit kunt. Het is een veelzeggende metafoor voor de systemen waarin wijzelf vaak opgesloten zitten.

Hoe doorbreek je al die muren? We zien in het verhaal een wonderlijke optocht rondom de stad. Elke dag maakt het exodusvolkje een rondgang. En op de zevende dag gaan ze zeven keer om de stad heen. In het midden van die lange stoet is daar weer die kist met wat bevrijdingswoorden erin. En we zien sjofars. Langwerpige toeters die moeten aankondigen dat de bevrijding gaat beginnen. Meer is het niet.

Niet met geweld worden muren neergehaald, zo wil het verhaal. Maar met liedjes van bevrijding. Met de wekelijkse oefening van de liturgie. Geen gezicht vaak. De bewoners van Jericho halen hun schouders op. Maar die liturgie blijkt sterker dan welk leger ook. Het is wat we elke zondag in de kerk proberen te doen. En gelukkig nu met steeds wat meer mensen.

Aanstaande zondag. Met Joshua fit the battle of Jericho en andere bevrijdingsliedjes. Voor wie zoekt naar wat moed om muren te kunnen doorbreken.



Ad van Nieuwpoort